Van tevoren bestond er veel verwarring over hoe de vijftiende editie van de documenta eruit zou gaan zien. Tijdens de openingsdagen blijkt die verwarring niet opgelost. Zelfs over wat er te zien is bestaat onenigheid. Is dit eigenlijk wel kunst? En zo ja, wat voor kunst? Dat documenta fifteen iets anders voorstelt en vooropstelt dan gebruikelijk lijkt de meeste bezoekers duidelijk. Deze honderd dagen durende tentoonstelling kun je met net zoveel verschillende lenzen bekijken en bezoeken als er meningen over bestaan.
De filmcollectie van de Witte Paters, die in de periode 1948-1967 tot stand kwam in de huidige Democratische Republiek Congo, Rwanda en Burundi, werd recent integraal gerestaureerd en gedigitaliseerd. Voor de expo ANGLES gingen drie Congolese kunstenaars in dialoog met dit audiovisuele erfgoed.
Een parade van 1.000 Antwerpenaren op Linkeroever, een pop-up nachtwinkel in de Bourlaschouwburg, een re-enactment van straatartiesten in een theaterzaal … De stad loopt als rode draad door alle projecten van Thomas Verstraeten. In ‘Familiestraat’ bouwde hij zijn eigen straat na.
Bij elke editie van Kluger Hans horen twee trotse peetouders die hun favoriete teksten uit het nummer kiezen. Als een van de peters van #42 Chaosselecteerde ook Gaea Schoeters haar lievelingsteksten. Een van die teksten is het verhaal ‘Afscheid’ van Bouke Schut. Waarom? Dat lees je hier.
In de stad, waar het beton wel nog beton mag zijn, aan de indrukwekkende Nieuwe Maas, verzamelt zich een groep op het Willemsplein voor de locatievoorstelling Passing By van het jonge Belgisch-Nederlands-Duitse gezelschap Knot on Hands. Het publiek verraadt zich meteen, door de manier waarop ze stilstaan. Wachten doe je niet te midden van een stad in beweging, tenzij op bus of tram.
