Achter de cover: Laura Andriessen

In dit nummer van Kunstletters zetten we tekenen extra in de aandacht. Ook op de cover. Laura Andriessen zorgde met 'A confused hand' voor het coverbeeld van dit herfstnummer.

Laura: ‘In de lente werkte ik aan ‘postcards from the subconscious’, een reeks waar ook dit werk deel van uitmaakt. In die serie verkende ik het idee van ‘the uncanny’, iets gekends of vertrouwds dat toch vreemd aanvoelt of niet helemaal klopt. Alsof je onderbewuste je een melding stuurt. Ik voelde de nood aan om een ietwat vaste vorm te vinden om rond dat thema te werken. Na veel experimenteren kwam ik uit bij de combinatie van beeld en tekst met een wit kader, bijna letterlijk de vorm van een postkaartje. Dat stramien voelde net beperkt en vrij genoeg aan.

Ik vind het moeilijk om zomaar vanuit het niets te tekenen. Ik hou archieven bij waarin ik beelden, teksten, filmstills en muziek opsla die me inspireren. Het beeld op de cover is gebaseerd op een foto, waarin vooral de houding mij aansprak. Ik vond de hand heel aanwezig, alsof die bijna op zichzelf stond.

Ik gebruikte potlood en verschillende soorten acrylverf om dit werk te maken. De onderste laag bestaat uit verdunde acrylverf, waardoor je bijna een aquareleffect krijgt. De witte lagen zijn met heavy body acrylverf gemaakt. Zo lichten die stukken echt op naast het blauw. Ik vind het fijn om texturen en diktes met elkaar te combineren, maar bots vaak op de beperkingen van mijn eigen materiaalkennis. Soms zou ik graag weer lessen volgen om met veel materialen en technieken in contact te komen.

Ik ontdek niet meteen een rode draad in mijn werk. Ik denk dat atmosfeer er misschien wel één is. Ik maak graag beelden die een gevoel van mysterie of onheil oproepen. Beelden van landschappen, bossen, eenzame huizen, dieren lenen zich hier goed toe. Ik heb ook een voorkeur voor bepaalde kleuren en kleurcombinaties. Die zorgen mee voor coherentie. Bovendien werk ik graag met het concept van negatieve ruimte, wat ik ontdekte door het oeuvre van Léon Spilliaert. Zijn beelden lijken te gloeien in het donker, wat ik enorm fascinerend vind.

Ik hou van het gevoel op te gaan in een handeling. Het lukt niet altijd om dat te ervaren. Tekenen is vooral wroeten en tegen de lamp lopen voor mij. Maar als het lukt is het ijn om je volledig te kunnen focussen. Helaas voel ik zelden dat een werk ‘juist’ zit. Ik heb meestal een zeer specifiek beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Dat beperkt me eigenlijk. Als het lukt om dat los te laten in het proces, krijg je soms een happy accident. Dat leidt vaak tot mijn beste werk.’

BIO
° 1993
° Woont en werkt in Gent.
° Studeerde illustratie aan KASK, Gent.
instagram.com/lauraandrssn