Luister! Legendarische duo's en hun monumentale albums
Doorheen de geschiedenis van de jazz zijn er talloze ontmoetingen geweest tussen musici die elkaar op bijna telepathische wijze aanvullen. Zeker in de duobezetting, misschien wel de meest intieme vorm van muziek maken, komt dat tot uiting in pure, onverhulde vorm. Onze hoofdredacteur Filip Verneert belicht in een persoonlijke selectie enkele monumentale duoplaten, elk uniek in sfeer, klank en interactie.
Bill Evans & Jim Hall - Undercurrent (United Artists, 1962)
Undercurrent is een hoogtepunt in het oeuvre van Bill Evans en Jim Hall. Beide muzikanten creëren een sonore wereld die transparant én warm is, waarbij de piano en gitaar elkaar voortdurend optillen. Hun aanpak is traditioneel, maar buitengewoon verfijnd: afwisselende solo’s, innig samenspel en een quasi-klassieke lyriek. Hoogtepunten voor mij zijn onder andere My Funny Valentine en Darn That Dream. In 1966 volgde nog een prachtige vervolgplaat, Intermodulation. Hun muzikaliteit, hun stiltegebruik, hun ongedwongen diepgang — het herinnert me aan de pure essentie van muziek voor mij. Een constante bron van inspiratie.
Charlie Haden & Pat Metheny - Beyond the Missouri Sky (Verve Records, 1996)
Charlie Haden, meester in eenvoud en intensiteit, heeft talloze duoplaten gemaakt, maar zijn samenwerking met Pat Metheny behoort tot het meest ontroerende werk dat hij naliet. In elke muzikale porie schuilt rust, ademruimte en melancholie. Metheny’s melodische gevoeligheid vindt een perfecte bedding in Hadens aardse, intuïtieve spel. Vooral de interpretatie van Cinema Paradiso (Love Theme) is een voorbeeld van hoe eenvoud en emotie elkaar kunnen versterken. Het album won terecht de Grammy voor Best Jazz Instrumental Performance. Ik hou al heel mijn leven van de klank van Pat Metheny, wat veel meer te maken heeft met zijn manier van spelen dan met het soort gitaar (hier enkel akoestische gitaar).
Chick Corea & Gary Burton - Crystal Silence (ECM, 1972)
Dit album is een mijlpaal in de geschiedenis van de jazz. Corea en Burton weven hun lijnen zó subtiel in elkaar dat je soms vergeet wie wat speelt. De transparantie is adembenemend. De plaat bevat meesterlijke composities van Corea, waaronder het etherische titelnummer, en speelse stukken zoals Senor Mouse, die het duo alle ruimte geven voor dynamische improvisatie. De finesse van dit duo is ongelofelijk. Dit is muziek die bijna schildert met licht. De balans, de helderheid, de poëzie — dit album laat je luisteren met andere oren.
Jim Hall & Bob Brookmeyer - Live at the North Sea Jazz Festival (Challenge Jazz, 1979)
In deze opname hoor je twee meesters die de kracht van subtiliteit volledig beheersen. Jim Hall speelt met zijn kenmerkende transparantie: elke lijn is bedachtzaam, bijna fluisterend, maar altijd rijk aan detail. Brookmeyer contrasteert prachtig met zijn warme, ronde ventieltromboneklank, waarbij zijn droge humor en elegante frasering nooit ver weg zijn. Voor gitaristen is de begeleiding van Jim Hall uniek. Hoe hij bijna akoestisch speelt op een jazzgitaar, bijzonder! Wat dit concert extra speciaal maakt, is de ruimte. Beide muzikanten nemen de tijd om echt te luisteren. De improvisaties voelen aan als gesprekken. Dit is muziek die toont hoe spannend kwetsbaarheid kan zijn.
Larry Coryell & Philip Catherine - Twin-House (Elektra Records, 1977)
Twin-House vormt een parel in het jazzduo-repertoire, geboren uit de ontmoeting tussen twee briljante gitaristen. Het is het allereerste jazzalbum waar ik ooit naar luisterde, zonder te beseffen dat het jazzmuziek was. De plaat ademt de vrijheid van improvisatie: beide gitaristen bewegen zich met souplesse tussen melodie en harmonie, beurtelings leidend en volgend. Het album klinkt als een spontane conversatie. De composities variëren van eigen werk tot standards en folk tunes, zoals het uitbundige Homecomings, het verstilde Twin House en een mooie versie van Nuages, van Django Reinhardt. Het resultaat is een album dat voor mij de grenzen van het gitaarspel heeft verlegd. Twin-House blijft, zelfs na herhaaldelijk luisteren verrassen en ontroeren.
