“De titel klopt helaas: bijna iedereen heeft kanker”

“Het boek is eigenlijk organisch ontstaan. Ik had veel vage symptomen, maar werd door niemand gehoord. Iedereen zei dat het spanningen en stress waren. Toen ik uiteindelijk die diagnose kreeg, voelde ik gek genoeg blijdschap en opluchting: ‘Zie je wel, ik ben niet gek, er is echt iets aan de hand!’ Ik deelde mijn diagnose op een ludieke manier op sociale media en legde de link naar mijn laatste boek Meerminnen verdrinken niet: deze meermin verliest haar haren, maar niet haar staart. Dat verhaal ging Lage Landen-viraal op sociale media. Ik kreeg handgeschreven kaarten, brieven en berichten van enorm veel mensen die me vroegen om erover te blijven schrijven.”

“En dat deed ik. Mijn oma zei altijd: ‘Blijf je zegeningen tellen.’ Blijf de mooie dingen zien. Ik wilde het zwaartepunt op de leuke en positieve dingen leggen. Ik wilde dat het prettig las, maar dat het tegelijk rauw, eerlijk en direct bleef. Ik deed wat ik het liefste deed en schreef het van me af, wat niet alleen hielp voor mezelf, maar ook voor anderen. Dat vind ik zo bijzonder. Het boek bestaat trouwens niet enkel uit kortverhalen, maar bevat ook een lijst leuke woorden met een ‘k’, positieve kankerquotes en zelfs recepten. Zo werd het een heel atypisch boek over het thema kanker. Want ik ben me ervan bewust dat er al te veel boeken zijn over kanker.”

Of deze jeugdauteur het niet moeilijk had met dit nieuwe, autobiografische genre? “Ik ben gewoon heel dicht bij mezelf gebleven, met de nodige hoogtes en dieptes, en dacht niet na over voor wie ik schreef. Zo ontstaan eigenlijk al mijn boeken. Ik ben meer bezig met of het lekker leest, of ik het ritme voel, of ik ergens kan spelen met de melodie in mijn zinnen… Ik schrijf wat ik zelf ontzettend graag wil lezen. Het enige gekke is dat ik mezelf in de loop van de tijd begon te zien als het personage van mijn boek. Het is spannend, want ik toon veel Saskia aan de wereld. Een Saskia die iets heeft meegemaakt waar één op de drie Nederlanders in een bepaalde vorm mee te maken krijgt. In België is dat één op de drie mannen en één op de vier vrouwen, en dat nog voor hun 75ste. De titel klopt helaas: bijna iedereen heeft kanker.”

“Ik kan zo een vervolg op dit boek aanleveren, maar of dat er komt, hangt af van hoe goed dit boek het doet. Op www.bijnaiedereenheeftkanker.nl wil ik wel opnieuw verhalen publiceren. Zo kan ik het thema bespreekbaar, toegankelijk en minder akelig maken voor nog meer mensen. Ik wil ook graag een prentenboek maken over kanker, want er zijn geen leuke boeken om je diagnose aan je kind te vertellen. En daarna zal het wel weer kriebelen om een vervolg te schrijven op Meerminnen verdrinken niet. Het is echt mijn droom om een drieluik van dat verhaal te maken. Maar dat is voorlopig toekomstmuziek, want daar heb ik de energie nog niet voor.”