Etcetera 174: Geweld

Grimmige tijden om een nummer over geweld uit te brengen... Een jaar geleden, bij de eerste voorbereidingen, waren we net ‘gewend’ geraakt aan de dagelijkse stroom nieuwsbeelden uit Oekraïne. Ondertussen kijken we al twee maanden met lede ogen naar de genocide in Gaza die al meer dan 18.500 slachtoffers heeft geëist. Het zijn onthutsende cijfers. 

Wat kan de symbolische ruimte van het theater betekenen tegenover zoveel agressie en menselijk leed? Nederig zochten onze schrijvers een antwoord... Julie Cafmeyer put moed uit de vele vrouwelijke theatermakers die zich op het podium van hun seksuele trauma's bevrijden. Rudi Laermans merkt op hoe het theater altijd weer bloederig wordt in de voorstelling van geweld. Annette Embrechts ontrafelt hoe beroepsprovocateur Julian Hetzel ons passieve westers schuldgevoel weet te doorprikken. En Brian McKenna staat stil bij de vergeten ecologische impact van oorlogvoering. Naast een vlammend pamflet van Jan Goossens voor de BDS kijken we ook naar het geweld van de grenspolitiek die de culturele mobiliteit van niet-Europese kunstenaars aan banden legt en de zin en onzin van trigger warnings.

Na zoveel geweld konden we alleen maar besluiten met woorden van troost. Onze achterflap reserveerden we voor Tine Van Aerschot. Zij herinnert ons aan de fundamentele menselijkheid die altijd het hoogste doel blijft. Zet ons boekje dus vooral omgekeerd in je boekenkast.