#45 Mutaties, de jongste literaire worp van Kluger Hans

De term ‘mutatie’ draagt een onheilspellende voorbode in zich. Mutaties tasten lukraak de kern aan en genereren daardoor nieuwe patronen of veroorzaken juist onherroepelijke schade. Er is sprake van een voortdurend schipperen tussen waarborg van leven en ruïnering. Maar wat er in de nasleep ligt van mutaties is slechts bijzaak. De auteurs in dit nummer zoeken het oog van de omwenteling op. Hoe stel je een mutatie vast terwijl die zich voltrekt?

In sommige teksten valt de alledaagse setting op. Door een hogere gevoeligheid voor afwijkingen in het routineuze gedrag ontstaat er toch een spanningsveld. Het kleinmenselijke drama schuilt in hoe de personages zich toch alleen maar kunnen behelpen met ontoereikende copingmechanismen. (…) Tegenover het alledaagse en de waas van de gedachtenwereld staat de natuur. Maar de natuur biedt niet alle antwoorden, lijdt ook aan verval. Ze is een instapbaar vluchtoord waar associatie en sprongsgewijze redenering vrij spel krijgen. Zo leidt een puinhoop tot een herinnering aan een plaatjesboek. Zo kunnen in een ruïnelandschap toch enkele zuilen opgericht worden over wat heling (niet) is. (…) Een andere tendens in dit nummer is het monsterlijke karakter van mutaties te omarmen. Wanneer naden scheuren, is het kernweefsel ook aangetast.

Ontdek deze auteurs: Kevin Amse, Bart Decroos, Hanna De Grave Loyson, Esther De Soomer, Peter De Voecht, Puck Füsers, Angelika Geronymaki, María José Bilbao (in vertaling van Hanne Craye), Nelson Morus, Axel Van den Eynden, Aafke van Pelt, Caya Rosa van Rossum, Johannes Westendorp en Femke Zwiep.

Kunstenaar Luca Vanello staat stil bij de dominante houding van de mens en zijn uitvindingen die als gezwellen de natuur wegdrukken. Hoe verhouden we ons tot onze steeds veranderende omgeving waarin we steeds meer doorslaan in de zoektocht naar een zo lang mogelijk durende levenscyclus?

Ook de werken van Maxime Brigou spelen in op de verhouding van toeschouwer tot object. Haar kunstmatige clusters zijn tegelijk schilderij, sculptuur en reliëf. Ze laten de illusie los van een onverwrikbare materiële waarheid, terwijl in het verlies daarvan nieuwe impressies en amorfe organismen ontstaan.

Sinds 2019 staan aan de wieg van elk nieuw nummer ook fiere peetouders. Voor #45 Mutaties zijn we blij te kunnen zeggen dat Jens Meijen en Twan Vet zich graag over onze nieuwste papieren baby ontfermen. Samen ondersteunen ze de lancering van deze editie.

Benieuwd naar welke teksten onze peetouders zelf het liefste gelezen hebben? Houd dan zeker Roergebied in de gaten. Daar onthullen Twan en Jens hun favoriete bijdragen aan Mutaties.

Jens Meijen koos reeds de kortverhalen van Peter De Voecht als een van zijn favorieten uit #45 Mutaties! ”(...) een nachtmerrieachtig bijgebouw dat uit een huis groeit, een rib die uit een lichaam steekt en muteert tot een hamster, een lichaam dat opengeritst wordt tot een donut hole. Peter schrijft dat alles ook in een schurende, bijna paniekerige stijl die het onbegrip en ongemak van zijn onfortuinlijke personages weerspiegelt (...)“

Lees wat Jens nog te zeggen had én een van de verhalen op Roergebied!