Mountains of Virtuosity & Deception is net achter de rug wanneer ik Vicky tref, in het stille moment net voor de afbraak van een expo. Over wat de waardevolste ervaring is die ze meeneemt, moet ze niet lang nadenken. “Voor ik het goed en wel doorhad, stond ik tijdens de opening met een microfoon in mijn hand”, blikt ze al lachend terug. “Meestal blijf je als kunstenaar veilig op de achtergrond. Nu trad ik echt naar voren als kunstenaar en kreeg ik plots vragen uit het publiek. Mensen waren nieuwsgierig naar mijn manier van werken, naar de kunstwerken die ontstonden tijdens de kunstenaarsresidentie.”
Vicky kreeg bij WARP de mogelijkheid om een hele ruimte te vullen met eigen werk. Ze zocht naar de beste presentatie van haar kleurrijke oeuvre en selecteerde tussen ouder werk, creaties van tijdens de residentie en nieuw werk. “Het was een boeiende oefening,” vertelt ze enthousiast, ”Wat plaats ik waar? Wat presenteer ik op dezelfde lijn, rekening houdend met het beeld en de kleuren, zodat de werken elkaar versterken?”
Als kers op de taart was er de muurschildering, een idee dat tot stand kwam in overleg met het artistiek team van WARP. Hiervoor onderzocht Vicky hoe ze verschillende elementen uit de gepresenteerde werken kon samenbrengen in één schildering. In het verleden kreeg ze al de gelegenheid om in publieke ruimtes in Gent en Brugge dergelijke projecten te realiseren. Het bijzondere aan deze muurschildering is dat ze voortvloeit uit al het voorgaande werk en een brug slaat naar wat nog komen zal.
De muurschildering voert ons naar Sierra de Aracena y Picos de Aroche in Arteventura. Tijdens een veertiendaags kunstenaarsverblijf deed Vicky in dit Spaanse natuurgebied onderzoek naar het licht bij het ontwaken van de dag. Ze wijst naar de verschillende streepjes verf op de muur. Tijdens haar analyse ontstond een stappenplan voor de organisatie van de kleuren. Ze vergrootte deze uit als achtergrond in de muurschildering. De witte muur werd gedoopt in de warme kleuren die oprijzen uit de natuur tijdens het krieken van de dag. Typerend voor Vicky’s werken is het heldere kleurgebruik. Ze heeft zich nu vastgebeten in het palet van twilight colours.
De tekening op de muur vormt een referentie aan de bergen en het landschap. De inspiratie hiervoor vond ze in haar schetsboek. Als hedendaagse landschapsschilder maakt ze combinaties van elementen die ze haalt uit landschappen, die zowel mentaal als realistisch kunnen zijn. “Het landschap gebruik ik als venster om naar mijn eigen gedachten te kijken,” vult ze aan, “die gedachten sluimeren in elk beeld en blijven wat heimelijk, enkel in de muurschilderingen treden ze iets meer naar buiten.”
Ook de quote onderaan het werk, As I walk downhill, tears flow, komt uit het schetsboekje dat meestal gesloten blijft voor de buitenwereld. “De emoties die ontstaan tijdens het creatieve proces kan ik makkelijker in één zin uitdrukken tijdens het tekenen”, verklaart ze haar gebruik van quotes, “een tekening bezit voor mij meer fragiliteit dan een schilderij. Daar komen de emoties meer tot uiting in de ruwheid en de materie van het verfgebruik.”
Vicky’s veelzijdigheid in materiaalgebruik toont zich in de variatie van hier gepresenteerde werken: olieverf op doek, werken op papier, uitvoeringen in zowel acryl als aquarel. Soms moet ze noodgedwongen rekening houden met de klimatologische omstandigheden. Ook op dat gebied was de kunstenaarsresidentie in het bloedhete Spanje een ervaring: “Bij 40°C is het niet evident om met acryl te werken,” verduidelijkt ze, "de snelle droogtijd was minder een probleem bij aquarel en bovendien hou ik ervan om in laagjes te werken.”
Uit de transcendente woestijnlandschappen van Agnes Pelton haalt ze inspiratie voor een boeiend kleurgebruik en de gelaagdheid. Bovendien voelt ze een connectie met deze Amerikaanse kunstenares door haar meditatieve manier van werken. Maar ook de werken van Wayne Thiebaud, Alex Katz, Roy Lichtenstein en David Hockney prikkelen haar om dieper te graven in de landschapschilderkunst.
Vicky amuseerde zich tijdens het maken van het werk in situ. Voor haar betekent deze ervaring een katalysator om nog meer muurschilderingen te maken en geeft het vertrouwen om op groter formaat doek te gaan werken.
Blijft er nog iets over van de muurtekening, wil ik weten? “In het voorjaar zal ze verdwijnen, ze wordt overschilderd”. Vicky heeft geen probleem om afscheid te nemen. Het gloren van de dag blijft immers zowel bij haar als de vele bezoekers nog nazinderen als apotheose van een opmerkelijk jaar.